De leslokalen

"Drie keer raden, Dawn!" fluisterde Mathice als hij zijn plaatsje naast haar had ingenomen. Uiteraard kon ze met geen mogelijkheid raden waar het over ging, al zat ze er al vrij dicht bij dat het iets te maken had met haar zus die hem bij zich had geroepen op het einde van de les. "Bijna! Ze vond me zo goed, dat ze me extra lessen gaat geven met moeilijkere opdrachten. Eindelijk wordt transfiguratie ook eens boeiend!" vertelde Mathice met een vrolijke glimlach op zijn gezicht.

'Umh, mijn zus vond je zo leuk dat ze je uit de klas heeft geplukt en hevig heeft staan aflebberen terwijl ze de gedaante van een aap had aangenomen?' Dawn lacht hardop en ze geeft Mathice een por. Ze mag echt blij zijn met deze vriendschapsrelatie, er zijn er niet zo veel als deze, deze is echt uniek. Een in zijn soort, of toch bijna dan. 'Wat leuk!' roept Dawn uit bij het horen van haar grote zus', eigenlijk halfzus', idee. 'Inderdaad eindelijk. Dawn vraagt zich af waarom zij niet, want ze is minstens zo goed als Mathice, mede omdat ze ermee is opgegroeid, maar ja. Wie weet, misschien wil ze haar zus geen 'bijles' geven.

De rest van de dag ging vrij snel voorbij voor Mathice en hij wist ook eigenlijk in de meeste lessen niet meer goed wat ze gezien hadden omdat zijn gedachten steeds afdwaalden en ja meestal naar transfiguratielessen. Voor het slapen las hij het eerste boek van de Century reeks uit en droomde hij dat hij, Dawn, Annabelle en Jasper de vier hoofdrollen waren. Vreemd genoeg was zijn conclusie dat hij maar eens een vriendje voor Dawn moest vinden. Maar dat waren zorgen voor later. Een beetje zenuwachtig stond hij aan zijn mantel te frummelen voor het lokaal waar hij met mevrouw Saneri had afgesproken voor de extra lessen. Hij keek op zijn horloge, nog vijf minuten. Hij zuchtte, dat leek al een kwartier hetzelfde.

vervolg: Annabelle's lokaal (bladwijzer 9)