Bibliotheek

(bladwijzer 6)

'Sure! Let's go to the library' zegt Dawn enthousiast. Ze voelt zich altijd op haar gemak als ze in de bibliotheek zit. Het is een rustige plek. Een goede plek om na te denken. Ook bij het vooruitzicht om de bibliothecaresse weer te zien begint Dawn steeds sneller te lopen, waardoor Mathice ietwat achterop raakt. 'Sorry Mathice!' zegt ze snel, terwijl ze stopt. 'Ik heb gewoon zin om naar de bibliotheek te gaan,'

Mathice die op zijn gemak richting bibliotheek liep, raakte achter op Dawn die precies een trein moest halen. Ze was al ongeveer vijf meter voor hem uit toen ze de lerarenkamer passeerden. In de deuropening stond Dawns zus met een andere jonge leerkracht te praten en Mathice kon het niet laten vriendelijk naar haar te lachen. "Dag mevrouw Saneri!" zei hij zonder zijn pas in te houden. Enkele tellen later had Dawn het door dat ze Mathice achterliet en wachtte ze even voor ze samen de bibliotheek binnen gingen. Zonder erbij na te denken, liep Mathice recht naar zijn favoriete rek waar de spannende trilogieën staan en begon tussen de boekenruggen te zoeken naar enkele die hij nog niet kende.

'Nou nou, jij hebt ook ineens haast,' moppert Dawn in zichzelf wanneer Mathice regelrecht naar zijn lievelingssectie loopt zonder ook maar iets tegen haar te zeggen. Mathice kan zich waarschijnlijk ook wel even vermaken dus loopt Dawn naar de sectie waar al haar lievelingseries staan. Ze zoekt de C van Cast en pakt er dan het boek Awakened uit, het achtste deel ven de House of Night serie. Verslaafd is ze aan die boeken, verslaafd.

"Ja! Sorry Dawn, zo terug." Mathice merkt vanuit zijn ooghoek een rijtje boeken op die hij nog niet gelezen heeft. Hij zet een stap opzij en bekijkt ze: 'Century' Snel leest hij de tekst op de achterflap en die spreekt hem onmiddelijk aan. Mathice neemt de drie boeken uit het rek en ziet dan dat er nog een vierde staat dat er ook bij hoort, des te beter. Met het stapeltje onder zijn arm, wandelt hij terug naar Dawn. Wanneer hij haar blik ziet zegt hij: "Ik weet wat je denkt, maar we zijn nog maar pas begonnen, tijd zat om te lezen." Hij sluit zijn betoogje af met een brede glimlach.

'Genoeg tijd om te lezen? Jongen toch, we hebben zeeën van tijd!' roept Dawn terwijl ze haar armen omhoog heft voor het theatrale effect van de zeeën. Alleen was ze even vergeten dat ze een boek onder haar linkerarm had geklemd en dat boek valt met een klap op de grond. Dawn begint te blozen en raapt haar boek snel op. 'Lach jij maar,' zegt ze tegen Mathice die naar haar staat te grijnzen,' Ik moet nog eventjes iets vragen maar jij mag alvast gaan.'

Met een luide smak valt Dawns boek op de grond en hoe hard Mathice ook zijn best doet niet te lachen, er ontsnapt toch een glimlach aan zijn lippen. De bibliothecaris kijkt gestoord naar hen op, maar als hij hen herkent, baart het lawaai hem geen zorgen meer want Mathice en Dawn leveren hun boeken meestal netjes en intact weer in. "Gaan naar waar?" vraagt hij in de war, maar beseft al snel dat ze de uitleenbalie bedoelt. "Oké, ik zie je daar." zegt hij terwijl hij erheen slentert.

'Tot zo,' wil Dawn nog roepen maar ze beseft zich dat als ze dit nog zou roepen de bibliothecaris misschien wel boos zal worden, dus houdt ze haar mond maar. Iets waar Dawn niet zo goed in is. Snel loopt ze nog eventjes naar het schap waar de boeken over Transfiguratie staan en kiest er een boek uit wat haar erg interesseert. Samen met haar andere boek onder arm loopt ze met het Transfiguratie boek in haar hand naar de balie. Ze ziet dat Mathice al buiten staat te wachten en legt de twee boeken nadat ze die heeft 'afgerekend' op haar hoofd. Ze besluipt Mathice vanachter, tikt dan op z'n schouder en trekt een gekke bek met de twee boeken balancerend op haar hoofd.

Mathice leent zijn boeken uit en gaat alvast buiten wachten. Plots voelt hij een tik op zijn schouder en wanneer hij zich omdraait, ziet hij Dawns gezicht vlak bij dat van hem terwijl ze een gekke bek trekt. Mathice schrikt en Dawn moet lachen waardoor haar boeken weer op de grond vallen. Hierdoor moet Mathice weer lachen en snel bukt hij zich om de boeken op te rapen. Achter Dawn ziet hij Annabelle aankomen. Een lichte grijns trekt over zijn gezicht terwijl hij tegen Dawn -maar zo dat Annabelle het ook kan horen- zegt: "Ik geloof dat je zus ons stalkt!" En vervolgens glimlacht hij vriendelijk naar haar zoals mensen vaak doen wanneer ze willen verbergen dat ze over je bezig zijn. Enige uitzondering, Mathice verborg het niet.

Annabelle hoort Mathice tegen Dawn haar lieve kleine zusje praten. Hij praat over haar maar doet geen moeite om het te verbergen. 'Nou meneer Luzac' zegt ze terwijl ze naar hen toe loopt,'misschien stalkt u mij wel. Ik kom u toch ook overal tegen? Misschien luistert u me wel af?' ze doet alsof het heel serieus is, maar een glimlach kan ze niet onderdrukken. 'Ik ga maar naar de bibliotheek.' 'Dawn,'zegt ze dan,'welk boek heb jij gekozen?' Dawn laat haar het boek zien en direct wordt ze, gespeeld maar toch, boos. 'Ik wou die ook,' zegt Annabelle zeurderig,' Nu moet ik er een andere kiezen. Wens me geluk!' roept ze nog, en dan loopt ze de warme grote ruimte binnen die de naam bibliotheek draagt.

"Noem me alsjeblieft Mathice." zegt hij snel wanneer ze weer over meneer Luzac begint, al klinkt het toch wel chic. "Ik zou niet durven!" antwoordt Mathice overtuigend al komt er tegelijkertijd de gedachte om het wel te doen bij hem op. Hij schudt zijn hoofd zo dat het eruitziet alsof hij het haar uit zijn ogen gooit terwijl het die vreemde gedachte is die eruit moet. Hij lacht om de conversatie tussen mevrouw Saneri en Dawn, ze zijn hier echt drie boekenwurmen ondereen. Wanneer Annabelle de bibliotheek in loopt, roept hij haar nog na: "Probeert u de Gemma Doyle trilogie eens!" Daarna loopt hij met Dawn terug naar de leerlingentoren, waar ze zich in de zetel voor de haard nestelen en nieuwsgierig de eerste bladzijde van een nieuwe wereld omslaan.

'Dat zal ik zeker doen!' ze glimlacht naar Mathice. 'Maar ik ga u wel meneer Luzac blijven noemen omdat ik een leerkracht ben en het ongepast zou zijn als ik u Mathice zal noemen. U gaat met toch ook geen Annabelle noemen?' en daarna liep ze weg. Op weg naar de bibliotheek. Op weg naar de Gemma Doyle trilogie.

Mathice voelde een kleine steek... Hij zou haar erg graag Annabelle noemen. Ten eerste omdat het een mooie naam was, maar vooral omdat het zou betekenen dat hun verhouding tot elkaar niet enkel leerkracht-leerling was. Hij keek haar nog even na toen ze wegliep, net lang genoeg voor hem en net kort genoeg dat het niet opviel.
---
vervolg: slaapzaal (bladwijzer 7)