De lerarenkamer

(bladwijzer 3)

Voordat ze naar haar klas gaat loopt ze nog even langs de lerarenkamer om een ontbijtplateau te halen. Daar komt ze Cyane tegen. 'Hi Cyane,' zegt Annabelle opgewekt,'Heb je nu al een vast lokaal gekregen?' Omdat Cyane vorig jaar voor het eerste les gaf op Zweinstein had ze nog geen vast lokaal. Annabelle geeft al les op Zweinstein sinds het moment dat ze is afgestudeerd en heeft dus al een eigen lokaal en een eigen kantoor waar ze onder andere de leerlingenbegeleiding doet.

Cyane staat ook net aan te schuiven voor een ontbijtplateau als ze Annabelle tegenkomt. "Goeiemorgen!" zegt ze opgewekt "Ja ik heb er ééntje gekregen, maar zoals gewoonlijk is het het kelderlokaaltje." Er leek een soort doorschuifsysteem te zijn op Zweinstein waardoor de leerkracht die voor het eerst een vast lokaal kreeg bijna altijd het kelderlokaaltje kreeg.

'Aaah, het goede oude kelderlokaaltje! Veel plezier zou ik zeggen! Je mag het inrichten zoals je zelf wil, laat me verassen en maak er iets leuks van!' zegt Annabelle lachend tegen Cyane,' Ik moet naar mijn leslokaal maar ik zie je nog wel. Tot straks!' Roept ze al rennend naar boven. Eenmaal aangekomen op de vijfde verdieping hijgt Annabelle als een trekpaard. Waarom is haar kantoor op de eerste verdieping en haar leslokaal op de vijfde? denkt ze in haar hoofd. Ze is net op tijd binnen als de eerste leerlingen binnen komen. Het volgende uur zal ze Dawn hebben.

vervolg: leslokalen (bladwijzer 4)

(bladwijzer 5)

Cyane loopt net met haar tas weg vanbij het koffieapparaat wanneer ze Annabelle in de deuropening van de lerarenkamer ziet. "Hey Anna!" roept ze en wuift opgewekt. Ze versnelt haar pas om bij haar te zijn voor die praatzieke meneer Goedels. "Hoe was je les met Dawn?" vraagt ze nieuwsgierig.

'Best wel goed. Al heeft Dawn weinig gezegd,' snel kijkt Annabelle achterom om te kijken of professor Goedels er nog steeds. Opgelucht ziet ze dat hij al weg is, met hem wil je niet praten. 'Bedankt dat je me hebt gered van professor Goedels, ik had er echt geen zin in. Wat voor koffie wil je?'

"Oh wat jammer..." antwoordt Cyane en wijft daarna Annabelles bedanking weg, "met alle plezier van de wereld!" Op de vraag welke koffie ze wil, laat Cyane zien dat er al een dampende bruine vloeistof in haar tas zit. Daarna loopt ze mee met Annabelle die iets voor zichzelf gaat halen.

Wederom barst Annabelle in een lachbui uit bij het zien van Mathice. Vriendelijk en met een duidelijke grijns op zijn gezicht roept hij een begroeting naar haar. Eigenlijk moet ze professioneel blijven, maar met een jongen als Mathice is dat eigenlijk niet mogelijk. Ze kijkt er nu al naar uit om hem weer les te geven. Maar ze zal tot morgen moeten wachten. 'O, sorry. Niet opgemerkt,' zegt ze tegen Cyane na haar lachbui. Annabelle loopt verder naar de tafel waar het lunchbuffet staat uitgestald en pikt een croissantje met hagelslag mee om onderweg naar haar kamer op te eten.

"Zo zo" zegt Cyane wanneer ze hun koffie en lunch hebben genomen. "Dat zag er een beleefde jongen uit en hij moet vast al iets grappig hebben gedaan dat jij zo lachtte. Kon ik dat maar van mijn leerlingen zeggen! Maar neen, die lijken wel gehersenspoeld, zo levenloos dat ze in de les zitten!" begint Cyane te babbelen en plots stopt ze uit schrik al even erg te zijn als meneer Goedels.

'Arme jij!' zegt Annabelle als reactie op de gehersenspoelde leerlingen van Cyane. 'Maar ja, niet iedereen kan zo fantastisch zijn als de geweldige Professor Saneri!' grap ik, terwijl ik haar een speelse knipoog geef. 'Maar inderdaad, Mathice is een erg,' ze kucht eventjes nep,' beleefde jongen,' Door het zien van de glimlach die zich op het gezicht van Cyane vormt weet Annabelle dat Cyane het heeft begrepen. 'Weet je, ik ga naar de bibliotheek om wat leesvoer te gaan halen. Heb je zin om mee te gaan?'

Cyane lacht "Dat is waar, tegen de geweldige mevrouw Saneri kan ik niet op, ik zou bij haar in de leer moeten gaan." Ze moet opnieuw lachen bij Annabelles overduidelijke sarcasme, maar zo erg zal het wel niet zijn, anders zou ze niet lachen. "Nee, ik ben daarnet al geweest en nu moet ik nog mijn volgende les voorbereiden." met een knipoog voegt ze eraan toe "dat moeten niet-zo-geweldige leerkrachten nu eenmaal doen."

'Inderdaad, ik moet mijn lessen nooit voorbereiden,' zegt Annabelle met een overduidelijke knipoog,'Natuurlijk moet ik ze ook voorbereiden, alleen heb ik nu eventjes vrije tijd en ik heb geen lessen meer vandaag dus ik kan alles rustig aan doen. Maar jammer dat je niet mee gaat. Zie ik je vanavond aan de tafel bij het diner?' Op het antwoord van Cyane antwoordt Annabelle nog Oke en daarna loopt ze weg. Richting bibliotheek. Richting de rust, stilte en kalmte. Richting de vrede. Een goede plek om na te denken.
---
vervolg: Bibliotheek (bladwijzer 6)

(bladwijzer 11)

Bijna werd ze door iemand omver gelopen toen ze op het punt stond om naar buiten te gaan. Een kleine vloek gevolgd door een 'pas toch eens op' lag al klaar op het puntje van haar tong, toen ze zag dat het Annabelle was. "Oh hey, ik had je niet gezien!" In haar handen had Cyane Annabelle's sjaal die ze had zien liggen en van plan was geweest morgen terug te geven, maar vermits het nu kon, stak ze haar arm al maar uit om de sjaal terug te geven. "Deze was je vergeten. Hoe is het nog geweest vandaag?" vroeg ze, benieuwd naar de tweede les die haar vriendin aan haar zus had gegeven en naar studentenbegeleidingsnieuwtjes. Cyane hielp haar daar graag bij, het had iets weg van de laatste roddels en roddelen was iets dat ze soms zelfs iets té graag deed, maar wat ze van Annabelle hoorde zou ze nooit doorvertellen of ook maar laten merken dat ze het wist. Dat was hun geroddel, tussen hen twee, en het ging niemand anders wat aan.