De slaapzaal

(bladwijzer 2)

Eerst zet ze de kraan aan. Het bad is 39.7 °C, precies. Annabelle draait de kraan open waardoor er heerlijk badschuim uitkomt, de geur is kaneel. Speciaal, maar heerlijk. Ontspannen nestelt Annabelle zich op het bankje in het bad, het bad is zo lang en diep dat het echt nodig is, en pakt haar lesboek en schrift om de lessen die morgen zullen beginnen voor te bereiden. Maar, net voordat ze begint, zet ze toch nog even de bubbels aan. Lekker ontspannend, met een stukje chocolade-fruit taart in bad. Beter kun je je lessen niet voor bereiden.

'Dankjewel Mathice,' zegt Dawn als hij haar het stukje taart aanreikt,' Je bent een echte schat.' 'Huwaa,' Dawn geeuwt opmerkelijk lang. 'Ik denk dat ik maar lekker onder de wol kruip Mathice,' zegt ze terwijl ze hem een knuffel geeft,' Slaap lekker en droom goed!' zegt ze nog lachend tegen hem. Daarna huppelt ze naar boven, zwiert met haar lange blonde haren, wiegt met haar kont, draait zich nog 1 keer om een steekt haar tong uit voordat ze de deur naar de slaapzaal binnen huppelt.

Mathice glimlacht wanneer Dawn merkelijk opvrolijkt met het stukje taart. Als ze hem terusten knuffelt geeft hij haar een kus op haar kruin. "Slaapzacht!" roept hij als ze de trap op huppelt waarna hij in de lach schiet door wat ze doet. Als Dawn de kamer uit is, kijkt hij even rond. Bij de haard ziet hij Jasper, een goede vriend, staan. Ze praten nog even en wisselen verhalen over de vakantie uit. Rond een uur of twaalf gaat Mathice ook naar de slaapzaal. Eenmaal hij zijn ogen sluit, valt hij snel in slaap in tegenstelling tot het eerste jaar toen hij zo zenuwachtig was dat hij nog tot 3 uur had wakkergelegen.

Nadat Annabelle uit het bad is gestapt loopt ze naar haar kledingkast die standaard gevuld is met kleren die hier heel het jaar blijven. Ze zoekt er een pyjama uit die er mooi uitziet, maar ook comfortabel is. Vermoeid laat ze zich op het bed zakken en leest nog een paar hoofdstukken van de serie waar ze op dit moment aan verslaafd is; 'Het huis van de nacht'. Als ze haar ogen echt niet meer kan openhouden geeft ze toe aan de slaap en valt ze direct in een diepe, diepe slaap.

Dawn kijkt ze kamer rond, ziet haar spullen bij het bed in het knusse hoekje staan en loopt er regelrecht naartoe. Ze trekt haar pyjama aan en eet noch snel het stukje taart op. Snel loopt ze nog even naar de badkamer om haar tanden te poetsen en haar haar in een knot te doen en dan uiteindelijk ligt ze lekker in haar bed en sluit ze haar ogen in de hoop op mooie dromen in dit lekkere warme bed.

Mathice schrikt wakker door een waterval in zijn gezicht. Hij veert recht in zijn bed, proest het water uit en veegt zijn natte haren uit zijn ogen. Voor zich ziet hij Jasper staan met een, nu lege, emmer en een grote grijns op zijn gezicht. "Opstaan Mats!" roept hij. Mathice grinnikt ook en springt zijn bed uit, Jasper achterna in een poging wraak te nemen. Door al dat water in zijn ogen kan hij echter maar half zien en Jasper, die al aangekleed is, kan uit de slaaptoren ontsnappen. Verslagen loop Matthice terug. In de badkamer droogt hij zijn gezicht en hangt hij zijn pyjama en lakens te drogen. Het is bijna 8 uur, dan heeft hij met Dawn afgesproken in de afdelingsruimte om te ontbijten. Nadat hij snel een casual chique outfit heeft aangetrokken (<- met bordaux-rode broek), wat wel mag voor de eerste schooldag, loopt hij de trap af en ziet haar al in de zetel zitten.

Uitgebreid geeuwt Annabelle en vervolgens strekt ze zich eerst uit voordat ze uit haar bed spring. Ze is totaal niet moe en heeft enorm veel zin om weer les te geven. Ze is vooral benieuwd hoe ze het moet gaan doen met Dawn in de klas. Het gaat natuurlijk enorm moeilijk zijn om streng tegen Dawn te zijn, toch moet ze het proberen. Nadat ze haar gezicht heeft gereinigd en haar make-up heeft aangedaan pakt ze een mooie smaragdgroene mantel uit haar kast en loopt ze naar haar klaslokaal om zich klaar te maken. Voordat ze naar haar klas gaat loopt ze nog even langs de lerarenkamer om een ontbijtplateau te halen.
---
vervolg Annabelle: lerarenkamer (bladwijzer 3)

Dawn schrikt wakker. Ze kijkt op haar wekker en schrikt opnieuw. Ze had om 8 uur afgesproken met Mathice en ze heeft op dit moment nog precies 7 minuten en 39 seconden. Snel springt ze uit haar bed en trekt ze haar uniform aan. Het uniform is verplicht maar je mag er wel een eigen draai aan geven en Dawn heeft het dus compleet veranderd. Ze rent nar de badkamer, borstelt haar haren, poets haar tanden en doet snel wat lipgloss en mascara op voordat ze naar de leerlingenkamer sluipt. Het is precies 8 uur. 'Wat vind je van mijn goede timing?' vraagt Dawn als ze Mathice van achteren besluipt.

Mathice schrok wanneer plots twee handen op zijn schouders neerkwamen. "Super! Al ben je op mijn horloge wel een minuut te laat!" plaagde hij haar. Hij zwierde zijn haar uit zijn ogen, maar omdat hij er niet aan gedacht had dat het nog nat was, werd Dawn ondergespetterd. "Sorry!" zei hij snel "Jasper heeft me wakkergemaakt..." Toen Dawn daar om lachtte, gaf hij haar een -vriendschappelijke- stomp en zei "niet leuk!". Ze aten samen hun koffiekoek aan de eettafel en liepen daarna de gangen van Zweinstein in.
---
vervolg: Leslokalen (bladwijzer 4)

(bladwijzer 7)

Enkele uren later, het was al bijna middernacht, had Mathice de helft van het boek al uit. Het was behoorlijk spannend, maar hij wou niet vanaf de eerste dag al een slaaptekort opbouwen, dus stond hij recht om te gaan slapen. Aan Dawns gezicht kon hij zien dat ze in een spannend stukje zat. Hij liep naar haar toe en gaf een kus op haar hoofd. "Slaapwel, niet te lang meer lezen he."

Inderdaad, de Gemma Doyle trilogie is fantastisch. Of ze kan beter zeggen was fantastisch, want Annabelle slaat net de laatste pagina van het vierde boek om. Ze ademt diep in, zucht en legt de vier boeken op een stapeltje naast haar bureau. De boeken zal ze morgen wel terugbrengen. Ze moet er ook aan denken om Mathice morgen te bedanken, al zou ze hem dan meneer Luzac noemen.
...
Nadat ze nog wat kantoorwerk heeft gedaan staat Annabelle op en loopt naar de badkamer om haar tanden te poetsen. Ze poets haar tanden, kamt haar haren, maakt een hoge staart en verwijderd haar make-up waar nachtcrème voor in de plaats komt. Na dit hele avondritueel loopt ze naar haar heerlijke bed. Ze kruipt er in en nestelt zich helemaal tussen de dekens. Zo valt ze in slaap, met haar gedachten bij de Gemma Doyle trilogie, of toch bij Mathice.

Na een rustige nacht, waaruit hij deze keer niet door een emmer water gewekt wordt, staat Mathice op. Enfin, begint hij met opstaan. Hij wrijft in zijn ogen die alles nog wazig zien van de slaperigheid en slentert naar de badkamer. Daar plenst hij een handvol water in zijn gezicht. Het ijskoude water maakt hem meteen wakker en hij loopt terug naar de kamer om zich aan te kleden. Mathice kijkt op de klok en ziet dat hij nog een kwartier de tijd heeft voor het ontbijt. Het boek op zijn nachtkastje schreeuwt om aandacht en hij kan niet anders dan eraan toegeven. "Één hoofdstukje maar..." zegt hij tegen zichzelf.

Rustig ontwaakt Annabelle uit haar slaap door het felle licht dat door de ramen schijnt. Ze geeuwt, strekt zich uit en trippelt op haar tenen naar haar badkamer. Daar doet ze haar toilet om vervolgens naar haar kledingkast toe te lopen. Onderweg naar haar kledingkast komt Annabelle langs haar wekker. Abrupt blijft ze stil staan. Wacht eens even, is het niet al laat. 'Shout, ik heb me overslapen!' zegt ze hardop. Snel trekt ze wat kleding aan en rent ze naar boven naar de derde verdieping om naar haar klaslokaal te lopen. Ze had Dawn en Mathice het eerste lesuur. Onderweg stopt ze nog even bij de lerarenkamer voor een kop thee en een croissant om vervolgens voor de deur van haar klaslokaal stil te blijven staan. In welk dier zal ik me deze keer veranderen? vraagt ze zichzelf hardop af. Na veel afwegen kiest ze toch voor een jaguar en loopt naar binnen. De kop thee laat ze nog eventjes buiten staan. Ze is erg benieuwd naar de reacties van haar leerlingen.
---
vervolg: leslokalen (bladwijzer 8 )

(bladwijzer 10)

Mathice was tevreden van het afgelopen uur. Hij had toch al enige vooruitgang gemaakt op vlak van transfiguratie en hij had de indruk dat Annabelle hem wel mocht. Hij schudde zijn hoofd, zo mocht hij echt niet denken! Het was nog steeds mevrouw Saneri en zo zou het blijven ook. Zijn gedachten of gevoelens of wat dan ook waren gewoon even in de war, maar dat zou wel overwaaien! Terwijl hij het probeerde van zich af te zetten, zag hij Dawn zitten. Ze zat in de zetel, maar was wel in een lesboek aan het werken. Mathice haalde zijn schouders op en besloot dan maar hetzelfde te doen. Hij ging naast haar in de zetel zitten, zette zijn tas die hij boven was gaan halen voor zich op de grond en zocht erin naar een vak dat wat herhaling of voorbereiding kon gebruiken.

Na een lange dag les volgen is er niets fijner dan in een stoel neerploffen en er alleen maar uit te komen om naar bed te gaan. Dat was dus ook wat Dawn deed, alleen had zij nog een lesboek vast. Ze moesten voor Geschiedenis van de Toverkunst hoofdstuk 2 alvast lezen, omdat er morgen tijdens de les een aantal vragen gesteld zullen worden. Ook al weet Dawn bijna zeker dat meneer Kist het zal vergeten, doet ze het toch. Ze vindt het best wel interessant om over de geschiedenis te leren, vooral de geschiedenis van de Toverkunst. Ze merkte er nauwelijks iets van toen Mathice ook binnen kwam lopen, ze merkte het eigenlijk alleen maar omdat er ineens een gedaante in haar gezichtsveld stond. 'Hoi Mathice,' zei ze. 'Alles goed met jou?'

Mathice keek snel even wat Dawn aan het lezen was en toen hij het zag, schoot het hem weer te binnen dat ze hoofdstuk 2 van de Geschiedenis van de Toverkunst moesten lezen. "Alles goed ja. Ik heb vandaag een duif in een roze rat met grote oren veranderd," zei hij en wachtte haar reactie op dit geknoei even af, "en ook een vlinder in een kolibri." voegde hij eraan toe om toch niet compleet gefaald over te komen. En je zus heeft me aangeraakt en het was alsof ik vanbinnen in brand stond dacht hij, maar zei hij maar niet luidop omdat het waarschijnlijk heel raar zou overkomen en omdat hij zelfs nog niet aan zichzelf wou toegeven dat hij gevoelens zou kunnen hebben voor Dawns zus. Hij schudde deze gedachte dus snel uit zijn hoofd met dezelfde beweging als hij aan de bibliotheek had gedaan.